خیلی از افراد معتقدند که بازی‌های قدیمی خیلی بهتر از بیشتر عناوین امروزی هستند. مشخص است که وقتی این حرف را می‌گوییم و یا می‌شنویم، از دید گرافیکی به بازی‌ها نگاه نمی‌کنیم؛ بلکه گیم‌پلی، داستان و خلاقیت درونش است که مدنظر است. خیلی از مواقع وقتی به بازی‌های قدیمی فکر می‌کنیم، این خود بازی نیست که ما در ذهنمان تصور می‌کنیم؛ بلکه در حقیقت تجربه‌ای است که با آن بازی داشتیم. وقتی به یک بازی از ۱۵ سال پیش فکر می‌کنیم، در واقع داریم به حس خوبی که آن موقع داشتیم فکر می‌کنیم و نه خود بازی. این مسئله خیلی مهم است که این دو را با هم اشتباه نگیرید.
حالا اگر واقعا بخواهیم وارد جزئیات شویم، می‌بینیم که این محصولات امروزی چیزی کم ندارند. شاید حتی بهتر هم باشند و ما صرفا نتوانیم ارزش آن‌ها را به خوبی درک کنیم. اما سوال اینجاست که چرا اکثر افراد فکر می‌کنند که اگر یک بازی قدیمی‌تر باشد، قاعدتا بهتر هم هست؟ اگر شما هم علاقه دارید که از این معما قدیمی سر در آورید در ادامه گیمرسه همراه باشید.
خاطرات جعلی این بازی‌های قدیمی
بخشی از مشکل، تاثیر گذر زمان بر حس حافظه ما است. در حقیقت مغز ما عادت دارد که خاطرات خوب گذشته را، با طعمی امروزی‌تر و بهتر به یاد آورد. این موضوع فقط هم به یک بازی ویدیویی محدود نمی‌شود. شما ممکن است که جمله «آهنگ‌های زمان ما بهتر بودند» را از زبان بسیاری از افراد بزرگ‌تر از خودتان شنیده باشید. دلیل این اتفاق این است که افراد معمولا بهترین خاطره از میان بهترین تجربه‌ها را به یاد می‌آورند. اگر فردی معتقد باشد که موسیقی‌های قدیمی از امروزی بهتر هستند، منظورش آن ۱ درصد از آهنگ‌های موردعلاقه‌اش است و نه کل موسیقی چندین سال پیش.
همین پروسه ذهنی در مورد بازی‌های قدیمی هم صدق می‌کند. شما احتمالا بدترین این عناوین را به یاد ندارید؛ ولی با اطمینان می‌توانم بگویم که نام‌های موفقی مثل Super Mario را می‌شناسید. شما اگر فقط به خاطرات خوب فکر کنید و به طور کلی بازی‌های بد را فراموش کنید؛ قطعا معتقد خواهید بود که حداقل در این صنعت، قدیمی بهتر از جدید است.
خلاقیت کمتر استودیوهای امروزی
ما فقط یک طرف ماجرا را دیدیم؛ حالا وقت آن است که اعتراف کنیم که بله، برخی از بازی‌های قدیمی از عناوین امروزی واقعا بهتر و زیباتر هستند. برای مثال عناوین AAA دیگر مثل سابق خلاقیت و زیبایی ندارند. درست است که بیشتر ایده‌هایی که می‌توانستند به یک بازی تبدیل شوند، استفاده شده‌اند. ولی با این حال، یک بازی AAA امروزی اصلا مثل گذشته نیست. دلیلش هم خیلی ساده است؛ این اکثر ایده‌های خلاقانه‌ای که ما را به وجد می‌آوردند قدیمی شده‌اند و دیگر جالب نیستند. برای مثال کافیست که نگاهی به تاریخ مجموعه Assassin’s Creed بیندازید.
کار توسعه‌دهنده‌های امروزی، برای تولید یک محصول جدید خیلی سخت‌تر است. توسعه‌دهنده‌های بزرگ به گذشته قدرتمند خود نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند این محبوبیتشان باعث می‌شود که تمامی محصولاتی که تولید می‌کنند مثل سابق فروخته شود. دیگر این استودیوها تلاش نمی‌کنند که دنیا بازی‌های خود را گسترش دهند و کمی بازتر به مسئله نگاه کنند.
از طرف دیگر خود بازیکنان هم به جای اشتباهی نگاه می‌کنند. بسیاری از ما به دنبال استودیوهای نامدار هستیم که یک بازی خوب منتشر کنند؛ ولی در نهایت این استودیوها مستقل هستند که بازی شاهکار را وارد بازار می‌کنند. عناوین مستقل امروزی انگار که زمان و تمرکز بیشتری را صرف یک ایده و اجرا عالی می‌کنند.
اگر شما هم معتقدید که بازی‌های قدیمی از بازی‌های امروزی بهتر هستند، احتمالا عناوین خوب مستقل امروزی را تجربه نکرده‌اید. آیا مشکل اصلی کیفیت بازی‌هایی است که منتشر می‌شوند، یا در جایی که ما به دنبال یک بازی خوب می‌گردیم؟
